Ongi etorri Iñigo

Ongi etorria Iñigo!

2000. urteko azaroaren 9an atxilotu zuten Iñigo Muerza Santutxutarra. Esarritako kondena osoa bete eta Soto del Realen eta Balentzian egon ostean eta dispertsioaren inposaketa krudelenak jasan ondoren, gurean da berriro ere.

.

Azaroaren 7an gelditu zen aske Iñigo Muerza auzoko bizilaguna. Hainbat ekitaldi zeuden prestatuak harrera bero egin asmoz, ala ere, debekatuak izan dira behin eta berriz. Azkenik, larunbatean, merezitako ongi etorria izan zaio Santutxun. (ikusi berria)

.

Debeku eta gertakariekin lotutako berriak:

.

gaztesarea.net

.

eitb24.com 1

.

eitb24.com 2

Ongi etorri Nagore

Ongi etorria Nagore!

ongi etorri osoa ikusi

(1. zatia) (2. zatia)

2004an atxilotu zuen Nagore Bilbao santutxutarra Guardia Zibilak bilbon egindako operazio zabal batean. Kartzelan egon da egun hartatik eta duela 10 egun geratu zen aske, ekainaren 19an. Berarekin batera beste 19 lagun atxilotuak izan ziren, hauetariko askok tortura gogorrak salatu dituztelarik.

Gaur, ordea, ekainak 29, ospakizun eguna da: ongi etorri Nagore! Ekitaldian, auzoko taldeen, senideen eta lagunen besarkada beroa jaso ostean, bere txanda heldu zen eta hau da auzoari helarazitako mezua.

Nagoreren hitzak:

Kazetarien mezua

Santutxuko kazetarien mezua:

Entonces otro viernes 2º de un mes nuevo volvemos a recorrer las calles de este barrio que os echa de menos, salimos de Ritxi como miles y miles de veces ya sin vosotras y vosotros, entramos por Juan de la Cosa ahora con bares árabes y dirección única, subimos por Iturriaga y os recordamos en la Asociación de Familias, o en las txoznas de la Campa, o en Iluna, o en la Herriko, o en Ernai, o en la Tortuga o quién sabe.

Seguimos por Zabalbide, es decir, os buscábamos a la salida del Metro y luego en la nueva-vieja calle Santutxu y así hasta esta Plaza del Karmelo donde una vez más miramos el Gaztetxe que no está y nos juntamos y nos vemos y os echamos de menos, ya lo hemos dicho, mientras alguien empieza a hablar, esta vez no de vuestro-nuestro derecho a un trato digno y respetuoso, esta vez no de vuestro-nuestro derecho a la salud, esta vez no de vuestro-nuestro derecho a la libertad al menos condicional y por cien años sino, sí, del derecho inalienable de todo ser humano, hombre o mujer, de ser amnistiado por todo lo que piensa hacer de ahora en adelante, nos lo enseñó José Agustín Goytisolo, esta vez sí del gran derecho a teneros al lado de una vez por todas para contaros y que nos contéis, para seguir soñando con un mundo libre y sin especulaciones urbanas, para recordar sin nostalgia esos otros tiempos tan cercanos en los que decenas de uniformes policiales de todos los colores recorrían estas calles teñidas ahora de azul oscuro casi negro porque es verdad, Josemi, Nagore, Olatz, Laura, Lander, Iñigo, Zigor, Diego, Fer, Agus, Kepa… Tenemos que seguir hablando de muchas cosas y nada ni nadie nos lo va a impedir.

De momento y en el mientras tanto os mandamos estas señales de humo que vuelan libres y democráticas buscando vuestras geografías.

Maite zaituztegu. Zorte on eta laster arte.

2007ko ekainean, Santutxuko Kazetariak

Ongi etorri Joserra

Ongi etorri Joserra!

Hilabetero egiten den HERRIRAko manifa ostean, berriro ere gure artera, Santutxura, Joserra etorri zaigu. Auzoak ongi etorri bero bat eman dio preso politiko ohiari.

Santutxuko kolektiboko kide guztiak atzean zituela, merezitako omenaldia eman genion!

Errezitaldia

ERNAIren eskutik Presoen bihotza gazteon ahotan

.

Herrira Plataformaren dinamikarekin jarraituz Santutxuko Gazteon Kultur Elkarteak errezitaldia antolatu du presoen kultur lanak plazaratzeko.

.

Gaur egungo espetxe politikak presoen eskubideak urratzen ditu; hauen artean kultura eskubidea. Ziegako lau hormetatik haratago, asko eta asko dira euren sormena lanean jarri eta Euskal Herriko literatura egiten
dutenak. Hauen adierazle dugu urtero argitaratzen den Ataramiñe, euskal errepresaliatu politikoen literatura koadernoa.

.
Tresna honetaz baliatuz Ernaik errezitaldia egin du "presoen bihotza gazteon ahotan" lemapean. Ataramiñetik lan batzuk aukeratu eta ikusentzunezko emanaldia helarazi diote auzoari.

.
Harriet Agirre Gartziaren "Pausoak" poemaren bideoa.

.
Antolatutako ekimena aintzat hartuz, Santutxuko Gazteon Kultur Elkartetik presoen eskubideen defentsan borrokan jarraitzeko konpromezua berrezten dugu; autoformakuntza bideratuko duen hezkuntza, kultura, hizkuntza eta komunikazio eskubideen errespetatzea lortu arte.

.

Eskubide guztien jabe
Euskal Errepresaliatu Politikoak ETXERA!

.

informazio gehiago: gazteSarea-n

Iñigo Muerza

Iñigo Muerzaren hitzak auzora etorri dira apirileko manifestazioan

.

Irakurritako bertsoa:

.

Hile hontako jaso dut
auzora gonbita,
gazteon eskutik dut
zuekin zita.
Txabolako atea
topau dot itxita
eta giltzak kanpoko
aldean utzita.
Ezin kale´in ta
pentsatzen jarrita,
ideia polita,
kantuz etorrita,
Ernai gaudeino ateak, betiko irekita.

.
Kementsu eta alaitsu, Gazteria Aurrera!
Valentziatik mosu bana hilero herrira ekartzen gaituzuen guztioi!

.

Iñigo Muerza Santos (Valencia)

Testigantzak

Emakume presoen testigantzak entzungai izan ziren martxoan burututako manifestazioan

.

.

Amatasuna:

.

7 hilabeteko haurdunaldia neramanean espetxez aldatu ninduten. Valentziara eraman ninduten, han amentzako modulua zegoelako eta nengoen espetxean ordea, ez. Ezin nuen furgoi normal batean joan, atzean esposatuta. Zorionez anbulantzian eraman ninduten, medikuarenean eskatu eta asko insistitu ondoren, inoiz ez dakizulako zertarako gai diren. Pertenentzia guztiak eramaten utzi zidaten, eta lau edo bost poltsa handi izango nituen, jadanik umearentzat gauza pila bat neramatzalako.
Valentziara heldu nintzenean modulora pasa ninduten eta 2. pisuko ziega bat eman zidaten. Txapadunarengana jo nuen esanez poltsa guztiak igotzeko laguntza behar nuela, ea beste presoren batek lagundu ahal zidan, bakarrik ezin nuela. Ezetz esan zidaten, hori ez zegoela baimenduta, eta haiengatik balitz baietz, baina ezin uztela halakorik baimendu. Zer espero dezakezu hain gezurtia den jendeaz, ez dakite aurpegia ematen ere. Poltsak bakarrik igo behar izan nituen, nola edo hala, astiro, txapadunek gainera presa sartzen zidaten bitartean. Ziegan itxi nindutenean txarto sentitzen hasi nintzen, kontrakzioak hasi balitzaizkit bezala, asko ikaratu nintzen. Esfortsuak ia erditzea aurreratu zidan. Zorionez ez zen horrela gertatu.9 hilabetera, erditzear nengoela, iritsi zen azkenik espero nuena eta arratsalde-gau parte batean “rompí aguas”. Txirrina jo nuen presaka baina ez zidan inork erantzun. Ate joka hasi behar izan nintzen gainerako presoak ere, kezkatuta, ateak jotzen eta oihuka hasi ziren, txapadunei deika eta irainka, baina ez zen inor agertzen. Gero jakin genuen moduluko txapadunak beste modulo batean zeudela denbora pasa, edaten edo dena delakoa. 2 ordutara agertu ziren eta korrika eta presaka atera ninduten ospitalera. Ia-ia ziegan erditu nuen.

.

.

Isolamendua:

.

Egun batean, gauzak jasotzeko esan zidaten eta beste espetxe batera eraman ninduten. Heldu nintzenean ziega txiki eta zahar batean sartu ninduten, probisionala zirudien leku batean. Bi egunen buruan enteratu nintzen ezetz, hori zela isolamendua eta hori zela nire ziega definitiboa. Leihoetan ez zegoen kristalik. Ez zegoen dutxarik, ez zegoen ispilurik, hilabeteak eman nituen nire irudia inon ikusi gabe, nire gorputzaren eta buruaren erreferentzia galduta.
24 orduak bakarrik pasatzen nituen, 20 ordu ziegan sartuta eta 4 ordu isolamenduko patioan, baina hor ere bakarrik. Ikusten nituen pertsona bakarrak txapadunak eta janaria ekartzen zidaten arruntak ziren. Leihotik beste kide batekin eta Grapoko batekin hitz egiten nuen egunero, baina ezin ginen elkar ikusi. Hizketaldi une horiek oasi bat ziren niretzat. 6 hilabetez egon nintzen egoera horretan, bakardadean.
Patiora ateratzen nintzenean ez zegoen zeregin handirik. Ibiltzen edo kirola egiten pasatzen nituen 4 orduak. Isolamendu galerian ziegak, patioa eta komun bat baino ez zeuden. Euria egiten zuenean ez zegoen non sartu. Euria, haizea edo hotza egiten zuenean patioko komunean sartuta ematen nituen 4 orduak, irakurtzen, eskularru eta txanoa jarrita, hotzak hilik. Eguzkiak neguan ez zuen egun osoan patioan edo ziegetan jotzen. Lurretik metro batera hormak bustita ageri ziren beti, hezetasunak janda.
Batzuetan neskaren bat ekartzen zuten isolamenduko ziegetara zigortuta, baina hauek laguntza baino kalte ziren. Negar egiten zuten zigorragatik, oihuka pasatzen zuten denbora, atean edo hormetan jotzen amorruz beteta, txapadunei deitzen zieten kexuka, jasangaitza zen.
Denborarekin antsietate arazoak pairatzen hasi nintzen. Pentsatzen nuen zoratzen ari nintzela, ez bainekien zer zen zehazki gertatzen ari zitzaidan hura. Burua etengabe nuen lanean, pentsatzen eta pentsatzen, ideiak sartzen zitzaizkidan buruan eta ez ziren irteten. Nire buruak ez zuen inoiz deskonektatzen. Ez nuen isiltasuna jasaten, kontrolatu ezin nuen zerbait entzuteko beldur nintzen. Lo egiteko arazoekin hasi nintzen eta jateko arazoak ere izan nituen. Asko argaldu nintzen. Egun osoan alerta eta estrés egoera batean bizi nintzen.
Denborarekin hobekuntzak lortu nituen nire bizi baldintzetan eta nire egoerak hobera egin zuen nabarmenki. Isolamendua tortura zuria eta krudela da, presoa suntsitzeko pentsatua dago, ez du ezertarako balio, mina egiteko bakar-bakarrik. Sarraskiak egiten ditu, pertsona orok jendez eta maitasunez bizitzeko beharra du, zure mundu afektiboa kentzen dizute. Isolamenduak tantakako sufrimendua eragiten du, sufrimendu ikusezina, hotza, iraunkorra, zauri sakonak uzten dituena.

.

.

Tortura:

.

Berdin da baietz esan, ezetz esan edo isilik egon. Berdin gertatuko da. Kanpoan, zure lagunek eta senideek dakite. Barruan, zu zaintzen zintuztenek dakite. Eta barruan nahiz kanpoan, gertatzen uzten dutenek dakite. Azkenik, zeuk ere badakizu. Antzina-antzinatik torturatzen da, gaur egun torturatzen da. Oraintxe bertan iritsi zaren arren, zure inguruko guztiari darion kiratsak barne-barnean kolpatzen zaitu, eta mugiezinik uzten zaitu, izututa, etsita, umiliatuta, belauniko, hasi gura ez duzun bidaia ikaragarri baten atarian. Ez!, esaten diozu zeure buruari. Ez!, esaten diozu munduari. Baina, atzetik, esku batek amildegira bultzatzen zaitu, eromenaren, beldurraren, indefentsioaren, herioaren amildegira, ondo baitakizu batek baino gehiagok ezin izan duela handik bueltatu. Non nago? Zer dira oihu horiek? Zergatik iluntasun hau? Nork estali dizkit begiak? Ezinezkoa da niri gertatzea, amesgaiztoa da... Baina ez, errealitatea da. Esan zuen Bertol Brechtek: lehenik, haien aurka joko dute, gero besteen aurka, gero auzokoaren aurka eta, azkenik, zeure aurka. Orain beranduegi da ezer egiteko. Ez ezazu nahi izan inor bere lo sakonetik itzartu, ez zaitez ausartu eskandalu hau salatzen; ez zaitez kexatu, ez ezazu protestatu, aldarrikatu, salatu... Zuretzat iluntasuna baino ez dago.

.

2007-III-09 IDUNA

Emakumea eta kartzela

Olatz Caminos preso ohia IDUNAk antolatutako Emakumea eta Kartzela solasaldian izan zen mintzo

Berak, bizitakoan oinarrituta, emakumeek kartzeletan bizi duten egoeraz aritu zen ordubete luzez. Argi utzi zuen,berak kontatutakoa ez zela bere historia pertsonala, baizik eta emakumeakorokorrean espetxeetan bizi duten egoera. Estatu Espainiarreko kartzeletanbizi den egoeraz hitz egin zuen, Frantziakoa ezezaguna baitzaio.Argi utzi zuen, euskal preso politikoek bizi duten sakabanaketaz gain,badela sufritzen den beste dispertsio bat: emakumezkoena alegia. Izan ere,estatu espainiarreko estatistikei begira, emakumezkoena gutxiengoa delabeha dezakegu, ondorioz dispertsatuagoak daude.

Beste alde batetik, kartzela guztiak gizonezkoentzat diseinatuak daudelaazpimarratu behar izan zuen, emakumea baldintza horietara egokitu behardelarik, izan ere, espainian emakumezkoenak diren hiru kartzela daudebakarrik, non euskal preso politikorik ez diren eramaten.Kartzelak gizonezkoentzat diseinatuta dauden einean amatasunaren gaiaazpimarratu zuen:-Espetxeek ez dute umeak balditza onetan bizi ahal izateko azpiegiturik,umeak amak dituen baldintzetara egokitu behar delarik.-Mediku asistentzia benetan lotsagarria da.Ez dago ginekologoek lanegiteko behar dituzten tresna egokirik.

Gaur egungo egunerokotasunean bezala, kartzeletan ere emakumezko etagizonezkoen arteko aktibitate bereizketa egin ohi da espetxeetan.Aktibitateei dagokionez oso bereizketa argia da, gizonezkoari arlokreatiboagoak egokitzen zaizkiolarik. Garbiketa eta sukaldaritza lanaemakumezkoek betetzen dute, gizonezkoek berriz mantenuzkoa:elektrizitatea, konponketak...

Azkenik, espetxean egoteak emakume "txar" bihurtzen zaituela ere botazuen. Zure betebeharretatik kanpo egotegatik emakume "ona" izateari ustendiozu, eta hori ekiditzeko monjen eta hainbat talderen laguntzarekin,egokitzen zaizkigun rolak betetzera irakasten dizute, jostera,sukakldatzera, ... irakatsiz.

.

IDUNA

Prentsa

berria (07-02-07)

gara (07-02-09)

.

Herrira-k hamar urte, eta aurrera

.
Santutxuko Herrira plataforma duela hamar urte sortu zen. Garai hartan auzoko presoen senide eta lagunen inguruan presoen giza eskubideak errespetatzeko aldarrikapenean sortu zen plataforma. Bertan auzoko hainbat kolektibo, eragile eta talde bildu ziren. Herrira plataformak hainbat ekimen egin ditu urte hauetan euskal presoen eskubideen aldarrikapenean eta defentsan, eta jende ugarik hartu du parte Herrira-k antolaturiko ekimenetan, batzuetan gutxiagok besteetan gehiagok, baina hilero-hilero hor egon gara.
Hamar urte luze hauetan ere egoera politikoak aldaketa ugari izan ditu eta denetarik izan dugu herri txiki honetako panorama politikoan.
Aldatu ez diren gauzak ere baditugu. Presoek, sakabanaketa dela medio, Espainiako zein Frantziako estatuetako kartzeletan jarraitzen dute, etxetik milaka eta milaka kilometrora. Gainera, Espainiako eta Frantziako gobernuek kartzela eta zigor arloetan aurreko gobernuen ildo bera daramate: zigorren gehitzea, sakabanaketa, bakartzea, komunikazioen murrizketa, gaixo dauden presoen eskubideen urraketa, presoen hezkuntza eskubiderako eta euskararen erabilerarako trabak jartzea...
Hamar urte bete ditu plataformak, eta euskal presoen eskubide guztiak errespetatuak ez diren bitartean lanean jarraituko dugu.
Azkenaldian manifestu berri bat atereaz atxikimendu ugari lortu ditugu auzoan, 35 eragilerena baino gehiagorena, baita auzoko aktore, irakasle, abokatu, apaiz, idazle, musikari eta kazetarirena ere. Manifestu horretan euskal preso politikoen eskubide guztiak errespetatzeko eskaera egiteaz gain, batetik, deialdi zabala egiten diegu auzokideei hilero bigarren ostiralean Santutxun egiten dugun mobilizazioan parte har dezaten. Bestetik, berretsi nahi genuke egoera politikoa dena delakoa izanda euskal preso politikoen eskubideak errespetatuak izan behar direla eta haien eskubideen alde lan egitea gatazka konpontzearen alde lan egitea dela. Beraz, hurrengora arte, otsailaren 9an elkar ikusiko dugulakoan.

.

HERRIRA Plataforma

Ongi etorri Mikeldi

Ongi etorri Mikeldi!

Astelehenero egiten dugun Askatuko manifa ostean, 100 lagun inguruk ongi etorri beroa eman diogu Mikeldiri. Espetxean probisionalki 2 urte eman ondoren eta 12.000 euroko fidantza ordaindu behar izan ostean, gure artean da berriro ere.

.

Aurkezpena egin ondoren, Senideek lore eskaintza egin diote Mikeldiri. Gainera, auzoko preso ohia den Olatz Caminosek, Txapela jarri dio. Ondoren, auzoko Ezker Abertzale eta Gazte Asanbladak opari bana eman ondoren aurreskua dantzatu zaio.

Azkenik, lagun guztiok Eusko Gudariak abeztu dugu.